باغ گلشن یکی از مهم‌ترین باغ‌های ایران و جهان است که چون نگینی سبز بین دو بیابان بزرگ ایران (بیابان لوت و کویر مرکزی) واقع شده است و به همین دلیل لقب “بهشتی در دل کویر” به آن داده‌اند. این باغ در دوره زندیه توسط میرحسن خان شیبانی (سومین حاکم طبس) ساخته شده است. مساحت این باغ حدود 8 هکتار است و از درختان مناطق گرمسیری نخل و مرکبات در کنار درختان و گیاهان سردسیری نظیر سیکاد، گل رز و چنار پوشیده شده است. طرح باغ گلشن، مانند باغ‌های ایرانی، شامل دو خیابان است که یکی در محور ورودی و دیگری عمود بر آن قرار دارد و سطح باغ را به چهار مربع بزرگ تقسیم می‌کند و هر کدام از این مربع‌ها، مجدد به چهار مربع کوچک‌تر تقسیم می‌شوند. جاری شدن آب در فضای باغ و حرکت آن در چهار جهت و چهار جوی، تمثیلی از چهار نهر بهشتی است که در باغ‌های ایرانی به کار گرفته شده است.
از ویژگی‌های باغ گلشن می‌توان به آب جاری دائمی آن که از رشته کوه شتری در شرق طبس سرچشمه می‌گیرد و وجود سردر ورودی و نداشتن کوشک در میانه آن و طراحی تمامی زوایای باغ به صورت 90 درجه اشاره کرد. شکل مربعی این باغ تنها در تاج محل هند دیده می‌شود.
ساختمان عمارت یاغ گلشن یکی از بناهای شاخص و از منظرگاه‌های مهم شهر طبس بوده و منظر باغ و شهر از ایوان‌های آن دیده می‌شد. این عمارت در زلزله 25 شهریور سال 1357 طبس به طور کلی ویران شد، اما مجدد مورد بازسازی قرار گرفت. با باغ یکی از نمادهای شهر طبس به شمار می‌آید
باغ گلشن در سال 2008 توسط روزنامه تلگراف لندن به عنوان یکی از 50 باغ برتر دنیا معرفی شد.
