در زیر سایه سار درختان، پُشتِ کوی و برزن های تجریش... مرکز پرگار تهرانگردی ها، صد ساله بنایی رخ در نقاب کشیده است و در پی مشتاقان دیدارش چشم به هر سمت می چرخاند... به مثال صندوقچه اسرار نهان دارد شادی، غم و تمام آن چه روزهای زندگی مرد هزار رشته در کنارش از سر گذرانده...شاید اشتیاقش برای طی کردن تمامی کوچه و پس کوچه های علم و دانش سبب گردید تا چندین رشته با دنیایی از تفاوت را بخواهد تجربه کند... از ادبیات و بیولوژی در بدو نوجوانی اش تامهندسی عمران و پزشکی و ریاضیات و ستاره شناسی و... از طبقه مرفه جامعه بود اما دستِ سردِ روزگار و بی وفایی پدرش کودکی سختی را برای او و مادر و برادرش در غربت رقم زد... سفرشان به بیروت برای ادامه تحصیل او و برادرش بود اما چَرخشِ روزگار آن ها را ماندنی و پدر را برگشتنی کرد... بازگشتی که وعده دیدار نداشت بلکه هم خلف وعده او را به همراه داشت، اما مِهرِ مادر و همت شخصی او فراتر از سختی ها قدم برداشت، تا جایی که پسوند نامش پدر علم فیزیک ایران گشت... تنها شاگرد ایرانی انیشتن... مُبدَعِ نظریه بی نهایت بودن ذرات... بر ستون هِمَتش پایه های دانشگاه تهران نهاده شد...اگر گذری اندازی به منزلش بلکه مهمان نوازی اش مُسری بوده باشد و سرایت کرده باشد به یادگاری هایش و ضمانتت را بکنند تا هم صحبت شوی با او، یا بلکه هم به محض آنکه عینک ته استکانی اش را بر صورت قرار دهی از بند زمان و مکان برهی و در کنارش قرار بگیری و دمی را از محضرش بهره ببری... خواب، رویا یا واقعیت...کدامین بر نگاهت خواهد نشست؟!